تفاوت سند رسمی و سند عادی

تفاوت سند رسمی و سند عادی را سیر تا پیاز موضوعات پیرامون اسناد عادی و اسناد رسمی را بررسی نموده و هر کدام از این اسناد را از جنبه های مختلف قضایی ، اعتباری ، ضمانتی و … مورد بررسی قرار خواهیم داد .

ضمنا شما هم میهنان عزیز در صورتی که نیاز به اجاره سند و تامین وثیقه جهت ضمانت و آزادی متهم داشتید میتوانید از طریق پل های ارتباطی ارائه شده در بخش تماس با ما ، با کارشناسان در ارتباط باشید .

صحبت بیشتر در مورد تفاوت سند رسمی و سند عادی

به طور کلی برای اثبات و احقاق حق هرگونه ادعایی باید دلیل مربوط به آن موضوع چه به صورت جزئی و چه کلی ارائه شود تا با استناد به آن بتوان احقاق حق نمود. نمونه‌ای از دلایل ، انواع اسناد می باشد از قبیل : سند عادی ، سند رسمی ، شهادت ، اقرار و در نهایت اوضاع و شرایطی که بر حسب مورد موجب علم قاضی می شود.

بنابراین یکی از ارکان اثبات حق وجود سند به عنوان مهم ترین اصل می باشد. براساس قانون برای انجام هر نوع قراردادی باید یک سند تنظیم شود و به صورت کلی اسناد به دو صورت عادی و رسمی دسته بندی می شود که با یک دیگر تفاوت های دارند که این تفاوت موجب شذه است تا افراد در مواجه با مشکل از روش های گوناگون و مختلف برای پیگیری حقوقی استفاده کنند.

نکات مهم سند و اعتبار سند

سند در حالت کلی عبارت است از نوشته و کتابتی که در مقام اقامه دعوی و یا  مطرح نمون ادعایی و همچنین دفاع از حق خود در مقابل ادعای مطرحه علیه شخص میتوان به آن استناد کرد.

نوشته یا کتابت هنگامی به عنوان سند تلقی می گردد که دارای امضا اثر انگشت و یا مهر کسی باشد که سند به او مربوط می شود. نوشته‌ای را میتوان در ثابت نمودن اعمال حقوقی به کار برد که توسط اشخاصی تنظیم به امضا و مهر رسیده باشد که در آن اعمال موثر باشند و اطلاعات اشخاصی که عمل حقوقی را انجام ندادند اگر طی نوشته طرح شود از آن به عنوان شهادت نامه یاد می شود و نمیتوان آن را سند دانست مانند گواهی کردن شخصی در هنگام حوادث و وقایع.

لازم به ذکر است که شهادت نامه به طور خاص سند به حساب نمی آید و فقط نوشته ، شهادت نامه را اعتبار می بخشد. درواقع شهادت نامه نوشته کتبی برای اطلاع اشخاصی می باشد که در عمل حقوقی یا وقایع مورد استناد دخالت نداشتند. برای فکس یا کپی نمیتوان ارزش سند قائل شد و در صورت نیاز باید اصل سند ارائه شود. مفاد سند در صورتی اعتبار دارد که مخالف قانون نباشد.

سند رسمی

انواع اسنادی که نزد اداره ثبت اسناد و املاک کشور و یا در دفاتر اسناد رسمی و یا نزد سایر مامورین رسمی که در حدود و صلاحیت آنها ، و از طریق قوانین و مقررات قانونی تنظیم شده سند رسمی است.

منظور از مامور رسمی کسی است که ماموریت او در قانون پیش بینی و لحاظ شده باشد اعم از اینکه در استخدام دولت باشد یا نباشد. بنابراین ضمن ماموران وزرات خانه ها و شهرداری ، بلکه اعضای هیات مدیره کانون وکلای دادگستری و سازمان هایی که با مجوز قانونی تاسیس شده باشند جزء این مامور ها هستند.

سند عادی

انواع اسنادی که نزد اداره ثبت اسناد و املاک کشور و یا در دفاتر اسناد رسمی و یا در نزد سایر مامورین رسمی که در حدود و صلاحیت آنها و بر طبق قوانین و مقررات قانونی تنظیم نشده ، عادی است.

یعنی میتوان گفت اسنادی که رسمی نباشند عادی هستند. در اسناد عادی ، تاریخ فقط در مورد افرادی که در تنظیم شرکت داشته باشند و وراث آنها و شخصی که به نفع او وصیت شده باشد اعتبار دارد.

هرگاه سند عادی دارای تعداد متعددی باشد هرکدام از آنها زمانی دارای اعتبار می باشد که امضا یا مهر اصل را دارا باشد.

سند عادی در حکم سند رسمی

اسناد عادی در دو حالت اعتبار سند رسمی دارد

• درباره طرفین و وراث و قائم مقام قانونی آن. اگر طرفی که سند علیه او اقامه شده است صدور آن را از منتصب الیه تصدیق نماید
• هرگاه درمحکمه ثابت شود که سند مزبور را طرفی که آن را تکذیب یا تردید کرده امضا یا مهر کرده است

سند لازم الاجرا

هرگونه سند اعم از عادی یا رسمی که شخص به واسطه آن موظف ، بدهکار یا متعهد است که با اختیار خود آن بدهی را بپردازد یا دین را ادا نماید ولی به آن عمل نکند ذینفع (طلبکار) یا متعهدله بدون اینکه طرح دعوی کند و بدون نیاز به حکم قاضی میتواند به تشکیلات اجرایی مربوط به آن مراجعه نماید و متعهد را مجبور به اجرای موضوع سند نماید.

برای مثال اگر شخصی به موجب سند رسمی که در دفتر اسناد رسمی تنظیم شده باشد و مبلغی را از شخصی طلب داشته باشد و بدهکار از پرداخت آن اجتناب کند نیازی به اقامه دعوی نیست و میتواند به اجرای ثبت مراجعه کند تا مامورین اجرای ثبت نسبت به وصول آن طلب اقدام نمایند.

سند در حکم لازم الاجرا

سندی که در حکم سند لازم الاجرا باشد از نظر اجرای موضوع مانند سند لازم الاجرا می باشد از اینرو” چک” در حکم سند لازم الاجرا می باشد. چک های صادر شده  عهده بانک هایی که طبق قانون در ایران یا شعب مربوطه در خارج از کشور هستند در حکم اسناد لازم الاجرا می باشند و این یعنی وقتی دارنده چک برای وصول به بانک مراجعه کند و با عدم موجودی کافی و یا دلایل دیگر من جمله نبود محل که منجر به برگشت چک و عدم پرداخت شود میتواند طبق قانون به اجرای اسناد رسمی وجه (چک) را از صادر کننده وصل کند.

اما در ابتدای مقاله اشاره کردیم که ضمانت با کدام نوع اسناد امکان‌پذیر است ؟ سند عادی یا سند رسمی ؟ به عبارتی اگر نیاز به اجاره سند جهت ضمانت یا آزادی متهم بود ، چه نوع سندی میتواند این امر را محقق کند ؟ با توجه به مطالب فوق در زمینه تفاوت های اسناد عادی و رسمی ، قابل ذکر است که اسناد رسمی که در دفاتر اسناد رسمی و در نزد اداره ثبت اسناد و املاک کشور تنظیم و به ثبت رسیده باشد و دارای حدود و اربعه باشند مورد تایید مقام محترم قضایی بوده و میتوان از آن به عنوان وثیقه جهت ضمانت و آزادی متهم بهره‌مند شد.

تفاوت های سند عادی و رسمی قانونی

سند رسمی و سند عادی از لحاظ قانون و اعتبار، از جهات مختلف داری تفاوت هایی با یکدیگر هستند که میتوان هر کدام از این تفاوت ها را به عنوان یک دلیلی برای به رسمیت شناخته شدن این اسناد تلقی کرد.

تفاوت سند عادی و رسمی از لحاظ قدرت اجرایی

در مقایسه سند رسمی و عادی از لحاظ قدرت اجرایی میتوان گفت که سند عادی نسبت به سند رسمی از قدرت اجرایی کمتری برخوردار است و سند رسمی قدرت اجرایی بالاتری را دارد.البته باید به این نکته اشاره کنیم که طبق قانون اصل بر عدم قدرت اجرایی اسناد عادی است.

تفاوت سند عادی و رسمی از لحاظ تشریفات اسناد

در تنظیم یک سند عادی اصل بر عدم تشریفات آن سند است در حالی که برای تنظیم یک سند رسمی باید تمامی تشریفات که در قانون ذکر شده است رعایت شود.

تفاوت سند عادی و رسمی از لحاظ میزان اعتبار سند

در مورد اعتبار یک سند میتوان از لحاظ صاحبان دعوی و همچنین اشخاص ثالث بررسی کرد که برای یک سند رسمی هم برای شخض ثالث و هم برای صاحب دعوی دارای اعتبار است در حالی که برای یک سند عادی فقط برای صاحب دعوی دارای اعتبار است و یک سند عادی از لحاظ شخض ثالث داری اعتباری نیست.

تفاوت سند عادی و رسمی از لحاظ اصل بودن یا جعلی بودن

یکی دیگر از تفاوت های سند رسمی و عادی در مورد اثبات اصل یا جعلی بودن آن است چون در تنظیم یک سند رسمی همه موراد قانونی رعایت شده و در دفاتر اسنادر رسمی به ثبت میرسند و هچنین هنگام تنظیم یک سند رسمی در اکثر مواردحضور یک مامور رسمی دولت الزامی است تنها ادعای که میتوان در مورد یک سند رسمی کرد احتمال جعلی بودن آن است و نمیتوان به صورت کلی یک سند رسمی را تکذیب یا انکار کرد چرا که به صورت قانونی و رسمی ثبت شده است در حالی که چون اسناد عادی در هیچ محلی به صورت رسمی ثبت نشده است علاوه بر ادعای جعلی بودن آن حتی میتوان آن را به طور کامل انکار و یا تکذیب کرد در حالت کلی میتوان گفت به دلیل اینکه یک سند عادی در بین دو طرف و بدون حضور یک مامور رسمی دولت منعقد می گردد و در هیچ مکان رسمی به ثبت نرسیده است فقط دو طرف قرارد از اعتبار این اسناد اطلاع دارند. و به همین دلیل حتی میتوان یک سند عادی را علاوه بر جعلی تلقی کردن به صورت کامل تکذیب و انکار کرد.

یکی دیگر از مواردی که میتوان به عنوان تفاوت بین سند رسمی و عادی بیان کرد بحث تهیه رونوشت از این اسناد است همانطور که در بالا نیز اشاره کردیم سند رسمی به دلیل اینکه در دفاتر اسناد رسمی به ثبت می رسند در هنگام نیاز به راحتی میتوان از این اسناد رونوشت تهیه کرد در صورتی که امکان تهیه رونوشت (برای مثال در مواقعی مثل گم شدن یا پاره شدن) از یک سند عادی وجود ندارد چرا که این اسناد در هیچ جای رسمی ثبت نشده است.

آیا امکان ابطال یک سند رسمی به وسیله یک سند عادی وجود دارد؟

همانطور که در بالا نیز اشاره کردیم سند رسمی نسبت به سند عادی دارای اعتبار بالاتری است اما آیا این احتمال و امکان وجود دارد که توسط یک سند عادی بتوان یک سند رسمی را باطل کرد جواب این سوال بله است اما شاید از شنیدن این جواب کمی شوکه شده باشید اما بنظر شما دلیل این اتفاق چیست؟ و چگونه ممکن است چنین چیزی امکان‌پذیر باشد؟

یکی از مواردی که در تفاوت اسناد عادی و اسناد رسمی بیان کردیم بحث جعل بودن و اصل بودن یک سند بود.همانطور که گفتم در مورد یک سند رسمی فقط میتوان ادعای جعلی بودن سند را بیان کرد برای مثال در معامله یک زمین اگر فردی سند رسمی داشته باشد و فرد دیگری نیز برای آن زمین سند عادی داشته باشد به شرطی که تاریخ سند عادی مقدم بر سند رسمی باشد دادگاه دارنده سند عادی را به عنوان مالک و صاحب زمین تشخیص می دهد و به این صورت است که یک سند عادی میتواند یک سند رسمی را باطل کند.