قرارهای تامین کیفری چیست؟

قرارهای تامین کیفری یا قرارهای تضمینی، اجازه می‌دهد که متهمان در انتظار دادگاه و تحت نظارت باشند، به جای زندانی شدن. در این نوع قرارداد، متهم به تعهد این که در آینده به دادگاه حاضر شده و جلسات قضایی را رعایت کند، می‌پردازد. قرارهای تضمینی معمولاً با پرداخت وثیقه یا ضامنی از سوی شخص ثالث صورت می‌گیرند.

در قرارهای تضمینی، متهمان معمولاً به شرایط خاصی تحت نظارت قرار می‌گیرند. این شرایط ممکن است شامل محدودیت حرکت، الزام به حضور در جلسات قضایی، قرار گرفتن تحت نظارت پلیس یا مسئولین دولتی دیگر و غیره باشد. در صورتی که متهم شرایط قرارداد را رعایت نکند، ممکن است وثیقه و یا ضامنی که به عنوان تضمین در نظر گرفته شده بود، صرفاً به عنوان جریمه یا جبران خسارت‌های ناشی از این تخلف، استفاده شود.

قرارهای تضمینی به عنوان یک روش تامین کیفری، می‌تواند هزینه‌های مرتبط با حبس، جایگزین شود و همچنین به متهمان کمک می‌کند که در صورتی که به جرم ارتکابی متهم هستند، در انتظار دادگاه، زندانی نشوند.

برای قرارداد تضمینی، شرایط زیر به عنوان حداقل لازم است:

1- ارائه گواهی امضای متهم: متهم باید گواهی امضایی را ارائه کند که تأیید می‌کند او به عنوان ضامن یا ارائه‌دهنده وثیقه در قرارداد تضمینی وارد شده است.

2- ارائه وثیقه ( اجاره سند ): وثیقه معمولاً به عنوان تضامین قبل از آزادی موقت متهم، در قرارداد تضمینی در نظر گرفته می‌شود. مقدار وثیقه بسته به نوع جرم و شرایط پرونده متفاوت است. در صورتی که متهم به شرایط قرارداد تضمینی عمل نکند و از دادگاه فرار کند، وثیقه از دست می‌رود.

3- تعهد به حضور در دادگاه: متهم باید به شرایط قرارداد تضمینی پایبند باشد و به تعهد حضور در دادگاه، جلسات قضایی و محاکمه رعایت کند.

4- تعهد به رعایت شرایط قرارداد: متهم باید به شرایط قرارداد تضمینی پایبند باشد و هرگونه تخلف از شرایط قرارداد، ممکن است منجر به از دست دادن وثیقه و یا جریمه شود.

5- ارائه ضامن: در برخی موارد، ضامن به عنوان تضمین در قرارداد تضمینی در نظر گرفته می‌شود. ضامن معمولاً یک شخص ثالث است که تعهد می‌کند در صورت عدم رعایت متهم شرایط قرارداد، به عنوان جایگزین او به دادگاه مراجعه کند.

باید توجه داشت که شرایط قرارداد تضمینی بسته به قوانین و مقررات مربوط به هر کشور ممکن است متفاوت باشد.

قرارهای تامین جهت وثیقه برای زندانی عموماً شامل دو نوع قرارداد زیر می‌شوند:

1- قرارداد تضمینی نقدی: در این نوع قرارداد، ضامن یا شخص ثالث متعهد به پرداخت یک مبلغ نقدی به عنوان وثیقه می‌شود. این مبلغ بسته به نوع جرم و شرایط پرونده متفاوت است. در صورتی که متهم به شرایط قرارداد تضمینی عمل نکند و از دادگاه فرار کند، وثیقه از دست می‌رود.

2- قرارداد تضمینی املاکی: در این نوع قرارداد، ضامن به عنوان تضمین از املاک خود به عنوان وثیقه استفاده می‌کند. ارزش املاک باید بیشتر از مقدار وثیقه تعیین شده باشد. در صورتی که متهم به شرایط قرارداد تضمینی عمل نکند و از دادگاه فرار کند، ضامن مسئولیت پرداخت مبلغ وثیقه را بر عهده دارد.

در هر دو نوع قرارداد تضمینی نقدی و املاکی، شرایطی مانند تعهد به حضور در دادگاه، پایبندی به شرایط قرارداد، محدودیت حرکت و غیره برای متهم تعیین می‌شود. در صورتی که متهم به شرایط قرارداد تضمینی عمل نکند، ممکن است وثیقه و یا املاک ضامن به عنوان جریمه و جبران خسارت‌های ناشی از این تخلف، استفاده شود.

لازم به ذکر است که قوانین و مقررات مربوط به قراردادهای تضمینی بسته به هر کشور ممکن است متفاوت باشد.

قرارهای تامین کیفری

بله، در برخی موارد می‌توان از دارایی‌های دیگری به جز املاک به عنوان وثیقه استفاده کرد. برای مثال، ارز، سهام، گواهی‌های سپرده و غیره می‌توانند به عنوان وثیقه در قرارداد تضمینی در نظر گرفته شوند.

اما باید توجه داشت که قابلیت قابل اعتماد بودن دارایی در نظر گرفته شده برای وثیقه بسیار مهم است. به عبارت دیگر، دارایی مورد نظر باید به عنوان وثیقه، ارزش کافی برای پوشش مبلغ وثیقه داشته باشد و باید به راحتی قابل تبدیل به پول نقد و قابل فروش باشد. همچنین، برخی دارایی‌ها ممکن است به دلیل عدم پذیرش قضایی یا مشکلات دیگر، قابل قبول نباشند.

بنابراین، قرارداد تضمینی با دارایی دیگر به جز املاک، باید با توجه به شرایط قانونی و مقررات مربوط به هر کشور، با دقت و تحقیقات کافی انجام شود.